Het vliegtuig vertrok op tijd en na zo'n 9,5 uur vliegen kwamen we aan in Chicago.
We wisten dat we 8 uur moesten wachten op onze vlucht naar Paducah en na een lekker hapje eten wat handwerken en kletsen ging de tijd voorbij. Agnes, een van ons clubje, zag Kaye Wood, bekend van quilttv op verschillende zenders en internet. Zij moest ook mee met ons vliegtuig. Ongeveer een half uur voor inchecken werd onze vlucht geannuleerd !! Er was te veel onweer voor het kleine toestel. Wat nu? Kaye Wood en nog een paar amerikaanse dames wilde met een auto gaan. Dat zagen wij niet zitten na al een vermoeiende reis. Gelukkig waren er 2 amerikaanse dames die bij ons aansloten. Een van de dames , Jennifer, had haar laptop bij haar en begon meteen met het regelen van treinkaartjes voor de volgende ochtend. Zij woonde vlak bij Paducah. De andere dame, Marie, werkte in de stand van Superior Threads op de show. Dus namen we een hotel vlakbij het vliegveld en de volgende ochtend eerst met de bus, toen met een andere trein en uiteindelijk
met de Amtrack-trein 7 uur door amerika. In Carbinville stond de man van Jennifer ons op te wachten met z'n truck
en reed ons in nog een uur naar het vliegveld van Paducah om onze koffers op te halen. Ha, die waren er dus nog niet, en dus werden we naar ons hotel, DruryInn, gebracht. Na een paar nieuwe onderbroeken en shirtjes van de Walmarkt lagen we moe in onze bedjes na een reis van 43 uur!!!!!!
Groetjes Debby
We wisten dat we 8 uur moesten wachten op onze vlucht naar Paducah en na een lekker hapje eten wat handwerken en kletsen ging de tijd voorbij. Agnes, een van ons clubje, zag Kaye Wood, bekend van quilttv op verschillende zenders en internet. Zij moest ook mee met ons vliegtuig. Ongeveer een half uur voor inchecken werd onze vlucht geannuleerd !! Er was te veel onweer voor het kleine toestel. Wat nu? Kaye Wood en nog een paar amerikaanse dames wilde met een auto gaan. Dat zagen wij niet zitten na al een vermoeiende reis. Gelukkig waren er 2 amerikaanse dames die bij ons aansloten. Een van de dames , Jennifer, had haar laptop bij haar en begon meteen met het regelen van treinkaartjes voor de volgende ochtend. Zij woonde vlak bij Paducah. De andere dame, Marie, werkte in de stand van Superior Threads op de show. Dus namen we een hotel vlakbij het vliegveld en de volgende ochtend eerst met de bus, toen met een andere trein en uiteindelijkmet de Amtrack-trein 7 uur door amerika. In Carbinville stond de man van Jennifer ons op te wachten met z'n trucken reed ons in nog een uur naar het vliegveld van Paducah om onze koffers op te halen. Ha, die waren er dus nog niet, en dus werden we naar ons hotel, DruryInn, gebracht. Na een paar nieuwe onderbroeken en shirtjes van de Walmarkt lagen we moe in onze bedjes na een reis van 43 uur!!!!!!Groetjes Debby
5 opmerkingen:
Jee Debby wat een reis, wat een verhaal en wat een ontmoetingen! Die tweede koffer komt waarschijnlijk zonder problemen mee terug naar huis. Wij zijn ook bepakt en bezakt thuis gekomen, wat heerlijk toch! Geniet van jullie verblijf. Nu is het mijn beurt om jullie avonturen te volgen, leuk hoor!!
Joh...ben je al weer terug? Wat is dat snel gegaan! Wat een verhaal over het begin van jullie reis, hopelijk is het vervolg beter gegaan! Kan niet wachten tot je volgende blog met nieuwe avonturen en foto's!
Jeetje, wat een reis, maar erg leuk om dit stukje al te lezen. Zo maak je nog eens wat mee en ontmoet je weer eens wat mensen. Gewoon lekker positief blijven hoor! Geweldig om mee te maken! Geniet maar lekker!
Het begint al heel avontuurlijk.
Ben benieuwd naar het vervolg.
wow, Deb. wat een verhaal. Zo wordt het wel een heel avontuur. Ben benieuwd naar je aankopen en je verdere verhalen.
Een reactie posten